De zorg is geen wedstrijd, dus waarom vechten we om data?

Een zorgsysteem dat piept en kraakt

Het huidige zorgsysteem piept en kraakt. Niet omdat mensen hun werk niet goed doen, integendeel. Maar omdat de manier waarop we zorg organiseren niet meer past bij wat de praktijk nodig heeft. Professionals verliezen kostbare tijd aan overdrachten, administratie en het steeds opnieuw uitleggen van context.  Cliënten en patiënten moeten telkens weer hun verhaal doen.

De oplossing? Betere samenwerking. Niet als ideaal op papier, maar als structurele herinrichting van hoe we zorg mogelijk maken, domeinoverstijgend, rondom mensen. Dat is de essentie van netwerkzorg.

 

Begrip, vertrouwen en bereidheid

Samenwerking vraagt iets van ons allemaal. Het vraagt om gedeeld begrip, vertrouwen en de bereidheid om eigen belangen ondergeschikt te maken aan het grotere geheel. En juist daar stokt het vaak. We gebruiken dezelfde woorden, ‘open’, ‘interoperabel’, ‘netwerkzorg’, maar verstaan er iets anders onder. Zelfs in gesprekken waar het lijkt alsof we het eens zijn, lopen de definities snel uiteen.

En als we aan tafel al niet hetzelfde bedoelen, hoe moet het dan in de praktijk?

 

Aandacht voor het grotere geheel

Wat ik óók zie, is dat veel IZA-trajecten  iets snel proberen op te lossen met een puntoplossing. Even een koppeling, een tool, een app. Maar zonder aandacht voor het grotere geheel bouwen we een kaartenhuis. Want zorg stopt niet bij de voordeur van het ziekenhuis, of bij het wijkteam. Mensen bewegen tussen domeinen, en hun gegevens moeten met hen mee kunnen bewegen.

Daarom baart het me zorgen dat data soms wordt gezien als bezit. Als iets om te beschermen, of als machtsmiddel. Maar ik wil helemaal niet vechten over data. Ik geloof dat je niet concurreert op toegang tot data, maar op de waarde die je toevoegt. Dat technologie dienstbaar moet zijn aan zorg, niet andersom.

 

Niet vechten maar verbinden

Samenwerking in de zorg vereist een stevige basis, open standaarden, gelijkwaardige uitwisseling en wederzijds vertrouwen. Alleen zo bouwen we aan een zorgnetwerk waarin data beweegt zoals de zorg beweegt, rond mensen. Niet vechten, maar verbinden.

En dat is precies waarom ik werk bij Nedap. Omdat we deze overtuiging niet alleen delen, maar er ook naar handelen. We bouwen technologie die samenwerking ondersteunt, binnen én buiten organisaties. Die duurzaam is, echt interoperabel, en ontworpen om zorgprofessionals en cliënten vooruit te helpen.

Want uiteindelijk doen we dit niet voor het systeem, niet voor de infrastructuur, en al helemaal niet voor het spel tussen leveranciers. We doen dit voor mensen.

Voor zorgprofessionals die elke dag hun uiterste best doen, maar vaak te weinig ruimte ervaren om echt te kunnen zorgen. Die geconfronteerd worden met versnipperde informatie, technische drempels en administratieve last.

En voor cliënten, patiënten, bewoners, mensen, die recht hebben op zorg die klopt. Die niet van loket naar loket gestuurd willen worden, maar gewoon geholpen willen worden. Die mogen verwachten dat hun gegevens beschikbaar zijn op het moment dat het ertoe doet.

 

Daarom geloof ik in netwerkzorg.

Daarom wil ik silo’s slopen en disciplines verbinden.

Daarom werk ik samen.

En daarom werk ik bij Nedap.